Warsztaty Liturgiczno-Muzyczne "Veni Creator Spiritus"

Mahda :)

Dziękuję Ci Andrzeju Smile

Pewnie nikogo nie zdziwi fakt, że jestem do szaleństwa zakochana w tym dziecku. Panasoniki - udała nam się córka jak nic!!

panasoniki

Ależ mamy w domu święto!!

O godzinie 19.27, nasza córka, po 20 minutach siedzenia i odśpiewaniu pieśni: "Czarna Madonno", "Witaj niebios Królowo" i "Gwiazdo śliczna wspaniała"...
PO RAZ PIERWSZY ZROBIŁA TO, CO DLA NAS W WC JEST NATURALNE, A DLA NIEJ DO TEJ PORY TO BYŁA TYLKO CZYSTA TEORIA!!! Hurra

Żeby nie wchodzić w intymne szczegóły, pomogę Wam obrazkiem:

Radość w domu jest nie do opisania!!
Faustyna jak nic DORASTA...

Mamy tylko nadzieję, że śpiewanie w WC pieśni religijnych nie wejdzie jej w krew... Niepewny

Oj udała nam się ta córka Mahda... udała... Zawstydzony

Grupa ze Słupska

Faustynko, gratulacje!!!!!! Very Happy

jesteś już prawie dorosła Very Happy

Matko Jagodo, po Twojej wiadomości Marta S. się nam załamała. chciała ponownie odwiedzić wszystkie 37 szkół, w których złożyła CV aby żądać spotkania z dyrektorami Wink

niestety już na wstępie w sekretariacie nie chcą dopuścić do dalszego etapu, jak ewentualnego złożenia swoich papierów. a żeby chodzić non stop do tej samej szkoły i czekać aż się kogoś zastanie - nie mamy czasu Sad

sesja zbliża się wielkimi krokami, ogrom zaliczeń, egzaminów i nieszczęsny termin oddania prac licencjackich, a wszystkie cztery nadal piszemy...
ale podsumowując wątek wszystkie dziękujemy za cenne porady, ukierunkowałaś nowy tok myślenia i szczerze śmiałyśmy się z ostatniego zdania o numerze konta Smile

na warsztatach w Słupsku odwiedził nas p. Pałka. nie była to niestety taka atmosfera jak w Częstochowie.. i nie chodzi o pana dyrygenta Razz

ale o uczestników, którzy mieli jakiś inny cel w tych warsztatach. brakowało tego, co najważniejsze - MODLITWY poprzez śpiew. skupienia (przez osoby dorosłe!), przeżycia.. tęsknimy za Częstochową..
z tego, co wspólnie wywnioskowałyśmy, Pan Bóg chciał nas przez to wydarzenie utwierdzić, że naszą misją jest uczenie muzyki w szkołach (co jest celem naszych studiów, a co było też obawą przed podjęciem pracy w tym zawodzie), a także nauka cierpliwości i tolerancji dla ludzi, którzy jej nie mają. podziwiamy pana dyrygenta i składamy Mu hołd, że z uśmiechem na ustach otrzepywał pył ze stóp swoich. wiecie o co chodzi Smile

po Eucharystii kończącej warsztaty nasza Monia (na zdjęciu po prawej) zaliczyła upadek w Duchu Świętym. precyzując - spadła z blaszanych, wąskich schodów wiodących z chóru w UWAGA 12cm szpilkach. żeby było tematycznie - były zielone, jak i Zielone Świątki tego dnia. Dorota (na zdjęciu po lewej) szła za nią i w momencie upadku widziała pająka - czyli lecącą Monikę i każdą jej kończynę w inną stronę. Paulina (czyli ja Very Happy

na zdjęciu w środku) szłam przed nią. słysząc łubudubu miałam stan przedzawałowy, ale byłam gotowa ją złapać. widziałam jednak tylko zielone szpilki. najgorsze było, że byłyśmy pewne, że się dziewczyna połamała, nawet było słychać głos p. Pałki z góry "żyjesz Siostro?", a Monika.. Monika miała atak śmiechu. dzięki Bogu nic sobie nie złamała, ma wszystkie zęby na miejscu, tylko jest poobijana i poruszała się w tempie: kuśtyk, kuśtyk, a hitem jest to że szpilki mają mniej uszkodzeń, niż ona - a dokładniej jedną, małą ryskę. Wink

co porabia reszta naszych warsztatowiczów? pochłonięci obowiązkami dnia codziennego? nie zapominajcie co jakiś czas odwiedzić tego forum, co by się nam kontakt nie urwał - szkoda!

przyjmijcie życzenia dobrej nocy i niech przyśni się coś ładnego! Smile

Jola

No to nie wiem od czego zacząć, choć zaglądałam tu często bez logowania...

Co do ilości dzieci to Grupo ze Słupska tak jakoś wyszło, że skoro Jagoda z ok. 20-to osobową klasą nie miała problemów, a na statku z jeszcze większą ilością sobie radziła to spokojnie możecie mieć wielodzietne rodziny Wink

Jednak po tym co czytam to pewnie niektórych zmartwię, ale jak nic te wszystkie stawiane kryteria spełnia dr Marta:
1. Ma aktualne prawo jazdy, wiele przejeździła autkiem, więc doświadczony z niej kierowca - a taki lepszy niż od jakiegoś młodego, szalonego...
2. Samochodzik, też ma - taki fajniutki czerwony... Wink

3. Mieszkanko, wręcz nazwane przez kogoś apartamentem - nawet większe niż 5 metrów kwadratowych Wink

Ostatnio Grinholcików gościło, więc to jeszcze podnosi jego wartość Wink

4. Średnia - myślę, że jest w stanie w pracy znaleźć jakiś indeks (może nie jeden) ze średnią zgodną z wymaganiami Jagody. Jednak jej wiedza jako pani doktor większa niż jakichś studentów z samymi piątkami...
5. Konto, no nie wiem jak wygląda - ale jest jedynaczką i już sama zarabia na swoje życie, pewnie i to przyszłe też...
6. I chyba najważniejsze: TO ONA DOSTAŁA JUŻ PIERŚCIONEK ZARĘCZYNOWY OD ADASIA W GIETRZWAŁDZIE I ZOSTAŁA ZAAKCEPTOWANA PRZEZ JAGODĘ, zwłaszcza w takiej jednej sukience i fryzurce, przy czym obiecała, że tak dla Adasia jako męża będzie się ubierać zawsze Wink

Więc dziewczyny... współczuję, ale... tym bardziej, że wiem, że Marta ma ciągle ten pierścionek zaręczynowy. No Adaś chyba dobrze wiedział, komu się oświadcza (pewnie dobrze znał wymagania mamy wobec przyszłej żony) Wink

Faustynce gratuluję kolejnego etapu dorastania!!!

I oczywiście dołączam się do powitań nowych osób na forum: WITAJCIE!! i czujcie się tu dobrze, i często piszcie...

Jola

A co do poszukiwań synowych, żon, itp... to i ja czasami się zastanawiam, ktokolwiek widział, ktokolwiek wie, gdzie jest mój przyszły mąż...

A Gietrzwałd... jestem pod wielkim wrażeniem tych zmian Shocked

Marta

No to poczułam się wywołana do odpowiedzi Very Happy

Faktycznie, pierścionek od Adasia nadal mam i jak wynika z opisu Joli, większość kryteriów Matki Jagody spełniam... ale w życiu moim ostatnio od zmian aż się roi... i tych lepszych i tych gorszych... i niestety przez jakiś czas nie pojawię się w owej pewnej fryzurze (w sukni może szybciej)... włosy ułożyć tak samo co prawda można, ale chyba z kolorem zaszalałam... i blondynką już nie jestem... przynajmniej na razie...
Swoją drogą, dobrze, że Matka Jagoda pominęła kwestię wieku wybranki swego Syna... bo pewnie szans bym nie miała... hihihi
A na koniec ku pokrzepieniu serc:
Drogie pozostałe kandydatki na synową Matki Jagody, jak to mówią, dopóki piłka w grze, wszystko może się jeszcze wydarzyć... zaślubin wszak nie było... jeszcze Very Happy

Jola

Oj Marta, jak to kiedyś ktoś mi powiedział, wszak kolor włosów zawsze można zmienić Wink

Irena

To nic, że minęła północ i że mam być w pracy na 7.45 rano. Muszę pięknie podziękować wszystkim, a szczególnie Jagódce, za fajerwerkowe, pyszne-lodowe powitanie mnie na NASZYM Laughing

FORUM

Jesteście dla mnie wielką pociechą!!!
...ostatnio trochę zachmurzyło się na "moim podwórku"... Jednak, gdy czytam co się dzieje u Was, to natychmiast wraca do mnie RADOŚĆ Very Happy

Faustynko, ależ z Ciebie ZUCH Smile

Moje gratulacje Mamo, Tato, Braciszku, Ciociu Mahdo !

Mam pytanie do Moniki: A Twoje zielone szpilki to z jakiej firmy? Trudno teraz kupić naprawdę dobre buty, tym bardziej, gdy ktoś ma numer obuwia tzw. "połówkę", czyli nie nr 37 i nie 38, lecz coś po środku.
Czy jakaś polska firma zechciałaby produkować damskie buty z numeracją 37,5, jak za starych dobrych czasów???

W zabawie w Kopciuszka żaden książę nie trafi do mnie z pantofelkiem pasującym jak ulał, bo moje buty zawsze są za małe albo za duże Sad

Jolu, a jak to jest u Ciebie? Może Twój Królewicz jeździ po świecie i szuka odpowiednich bucików Smile

Ojej, koniec dobranocki! POZDRAWIAM

Olo

To Marta, pora zaktualizować zdjęcie profilowe Wink

panasoniki

Oj, to dziwne są w tym "Waszym" Słupsku i okolicach zwyczaje, że nie można tak zwyczajnie spotkać się z dyrekcją i pogadać w sprawie pracy...

Mimo wszystko, zawsze starajcie się o spotkanie "oko w oko" z przyszłym pracodawcą

Aha, a chwalicie się w swoich CV udziałem w warsztatach liturgiczno- muzycznych?
Swojego czasu ks. Piotr udostępniał podczas warsztatów wszystkim potrzebującym takie druczki potwierdzające nasz udział w tego typu przedsięwzięciach.
Okazywały się one niejednokrotnie bardzo pomocne albo przy poszukiwaniu pracy, albo przy awansie zawodowym...

Macie rację, pisząc, że bez modlitwy, adoracji Najświętszego Sakramentu... daleko się na warsztatach "nie zajedzie"...
Dlatego nie wyobrażamy sobie warsztatów bez Jutrzni (lub różańca, jak to było w Częstochowie), Koronki do Bożego Miłosierdzia o 15.00, czy codziennej Mszy Św.

Bez tego warsztaty stałyby się pewnie tylko kilkoma dniami żmudnej, męczącej pracy, a owo zmęczenie wpływałoby na napięcie w relacjach z innym i po prostu tęskniłoby się za domem...
Gdy czytałam o "upadku w Duchu Św." spodziewałam się opisu czegoś naprawdę spektakularnego... Szok

Owszem, upadek Moniki- musiał być spektakularny, ale to, że nie wyszła z tego jak miś poniżej, to naprawdę graniczy z CUDEM!!

Dlatego Moniko, zamiast nosić coś takiego...

może załóż coś takiego...

Zawsze to i cieplej i bezpieczniej!!

Jola

Grupa ze Słupska

chciałybyśmy takie druczki zaświadczające o udziale w warsztatach!
świetnie trafiłaś Matko Jagodo ze zdjęciem 12cm butów, one dokładnie były takie! tyle, że zielone Wink

a zaproponowane przez Ciebie buciki świetne! ale Monia nie wyraziła entuzjazmu, za to my dla niej - owszem Very Happy

Pani Irenko, są firmy które produkują buty w rozmiarze 37,5. ale teraz sobie nie przypominam jakie to Razz

a poza tym dużo bucików ma zawyżone lub zaniżone rozmiary, nie pozostaje nic innego jak poodwiedzać sklepy i poprzymierzać Wink

a my w środę mamy absolutoria i będziemy odbierać dyplom ukończenia studiów i rzucimy biretami o taaaaak :

panasoniki

Ja tam się w temacie wysokich obcasów nie wypowiadam, gdyż noszenie ich to dla mnie jak lot w kosmos! Szok

Do tego trzeba mieć dar, tak jak do robienia makijażu... Zawstydzony

W niedzielę, przed Komunią moich dzieciaków, postanowiłam, że nie będę gorsza od moich koleżanek z pracy I TEŻ ZROBIĘ SIĘ NA tzw. "BÓSTWO" Ok!

"Sprzęt" zakupiłam wcześniej w drogerii.
Rozmowa z panią ekspedientką wyglądała mniej więcej tak:
- Proszę pani, poproszę coś takiego czarnego, czym się podkreśla rzęsy. Nie wiem, jak to się nazywa, bo to mój I-szy raz, ale niech to będzie takie, żeby mi nie się nie rozmyło, jak się wzruszę w kościele!

Możecie sobie wyobrazić minę tej pani...

Dostałam to coś wyglądające jak pocisk z łodzi podwodnej i od razu płyn do zmywania.
Gdy w niedzielę, na godzinę przed Mszą Św., stojąc przed lusterkiem "zrobiłam sobie oko"- Andrzej z Adasiem zaczęli tarzać się ze śmiechu.
Zgodnie stwierdzili, że wyglądam jak "ruska lalka ze straganu w Kaliningradzie i to w czasach kryzysu"

Rzeczywiście jakoś mi ten "makijaż" nie wyszedł (nie mówiąc o licznych spudłowanych pacnięciach tuszem w powieki, brwi i nos! Szok

)
Spanikowana, zaczęłam zmywać to "coś" z moich niebotycznie długich i wykręconych rzęs!!!
No i się zaczęło!! Przestraszony

Najpierw z moimi oczami zrobiło się coś takiego, ale w znacznie gorszej wersji...

... a potem, to już wyglądałam jak dziecko poniżej!!

Chłopaki, z biegiem upływającego czasu (i narastającej we mnie paniki) pokładali się ze śmiechu, a mnie coraz bardziej było do płaczu...

Dziewczyny wszystkich krajów robiące się "na bóstwo" w kilka minut...
WIELKI SZACUN DLA WAS!!! Padam

Synowe moje kochane!
Dziś zamykacie pewien ważny etap w swoim życiu i rozpoczynacie nowy- NA PEWNO LEPSZY!!

Oby tylko nie był taki.... Ya winkles

Na pewno nie będzie!! Cisza

Nie ma w ogóle takiej opcji!!

panasoniki

No więc jesteśmy już z moją IIc po przyjęciu I Komunii Św.

Dzieciaki, jak to dzieciaki, koniecznie chciały przed klasą pochwalić się swoimi kosztownymi prezentami, na co jednak stanowczo nie pozwoliłam.
Jedyne, czym mogły się "chwalić" i co pokazywałam i z chęcią omawiałam- były Pamiątki I Komunii Św. z pięknymi wpisami, ilustrowane Pisma Św. dla dzieci i inne książki o tematyce religijnej.

Niestety zauważyłam, że tylko kilka dzieciaków miało na szyi zawieszony medalik lub krzyżyk...

Gdy (bardzo delikatnie i jak najbardziej dyplomatycznie) zahaczyłam o temat, okazało się, że:
- albo pamiątka jest wykonana ze złota i w obawie przed kradzieżą leży w szufladzie...
- albo "wisiorek" może być w szkole zerwany na przerwie i też się zgubi...
- albo po prostu rodzice nie pozwalają!!! (tego to w ogóle nie byłam w stanie pojąć...)
Ręce mi trochę opadły, bo miałam wrażenie, że to, co im codziennie tłumaczę min. o odwadze w wyznawaniu wiary... wzięło w łeb...

Ale na myśl od razu przyszedł mi czwartkowy mecz Polska- Grecja... Ok!

... i ten oto widok, trwający dłuższą chwilę...:

Nie wiem, jak Was, ale my patrzyliśmy w ekran telewizora jak zaczarowani... Heart

To jest dopiero odwaga!
Na tle tłumów widzów, żądnych emocji, na tle wszechobecnej fałszywie pojętej "tolerancji religijnej", "poprawności politycznej", a przede wszystkim- ataków na ludzi publicznie wyznających swoją wiarę- ten młody chłopak miał odwagę wykonać taki gest... Padam

Ciekawa jestem, ile dzieciaków wyciągnie jednak z szuflad swoje poświęcone "wisiorki" i od jutra będzie je dumnie nosiło na szyi?...

Mam nadzieję, że dzisiejsza rozmowa zostawiła jakiś ślad...
To tyle, jeśli chodzi o moje wieczorne rozmyślania...
Dobrej Nocy!

Olo

I niech mi ktoś powie że TYTOŃ szkodzi zdrowiu Wink